କବିତା

ସପନ ନିତି ଆସଇ ଝରି

ଲେଖା : ଅନନ୍ତ କୁମାର ସେନାପତି

ଗୁଲୁ ଗୁଲିଆ କଅଁଳ ଓଠ ଥିରି ଥିରି ମୋ ଚାଲି,
ଆଖି ରେ ଭରା କେତେ ସପନ ନିତି ଆସଇ ଝରି ।

ଯାଉଛି ଛୁଇଁ ଧୀର ପବନ ଟିକି ଦେହରେ ଆସି,
ଯାଉଛି ନଇଁ ନୀଳ ଗଗନ ମାଟି କୁ ହସି ହସି ।

ଫୁଟୁଛି ଫୁଲ ଅମୁଲ ମୁଲ ପାଖୁଡା ତା `ର ଖୋଲି,
ଡାକୁଛି ସଦା ଯିବାକୁ ପାଶେ ଶରଧା ଅଛି ବୋଲି ।

ଯାଉଛି ଉଡ଼ି ଟିକି ଚଢେଇ ଟିକି ଡେଣା ଟି ଝାଡ଼ି,
ମୋ ପରି ତା `ର କୁନି ପିଲାଟେ କାନ୍ଦଇ ଗଡି ଗଡି ।

କହେ ବୁଝାଇ ଭାଇ ତାହାର ଅଝଟ କିଆଁ କର,
ଫେରିଲେ ମାଆ ହସ ଖୁସିରେ ଭରି ଯିବ ଏ ଘର ।

ଏକଥା ଦେଖି ପଡଇ ମନେ କାନ୍ଦଇ କଇଁ କଇଁ
ଯେଉଁଠି ଥିଲେ ଧନ ଲୋ କହି ମାଆ ଆସନ୍ତି ଧାଇଁ ।

ଗଛ ପତର ସବୁଜ ଡାଳ ଆଖିରେ ଯାଏ ଲାଖି,
ତାଙ୍କରି ଠାରୁ ମହତ ଗୁଣ ନିତି ପାରଇ ଶିଖି ।

ବହୁ ଜିନିଷ ହୋଇଛି ଗଢ଼ା ପାରୁ ନାହିଁ ମୁଁ କଳି,
କୃମି ଠୁଁ କୀଟ ହିତ ଅହିତ ସବୁରହିଛି ଭରି ।

ତାଙ୍କରି ଠାରୁ ଶିଖିବି ସଦା ନୂଆ ଜ୍ଞାନ ର ଧାରା
ଭଲ ପଥରେ ହୋଇବି ଗୁଣୀ
ସଜାଇ ଦେବି ସୁବାସ ଆଣି
ମହକି ଯିବ ସାରା ।
∎
ବାଣ୍ଠୁପଡା, ରାଜଗାଙ୍ଗପୁର, ସୁନ୍ଦରଗଡ଼