କବିତା

ଆମ ମାତୃଭୂମି

ଲେଖା : କବିଜ୍ୟୋତି ନିରଞ୍ଜନ ପତି

ମାତୃଭୂମି ଆମ ପବିତ୍ର ଭାରତ
ସିଏ ତ ଭାରତ ମାତା,
ତା` ଭୂମିରେ ବଢି ଆଗକୁ ଯାଏ ମୁଁ
ସିଏ ସଉଭାଗ୍ୟ ଦାତା ।
ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ଠାରୁ ଅଧିକ ମହାନ
ଏଇମୋ ଭାରତ ଭୂଇଁ,
ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା ସେ ଖାଦ୍ୟ ଜଳ ଦିଏ
ତା`ରେ ମଥା ଯାଏ ନଇଁ ।
ଏଇ ମା` କୋଳରେ କେତେ ବୀରନର
ରଖି ଯାଇଛନ୍ତି ଯଶ,
ସେନେହ ମମତା ପାଇ ଏ ମାଆର
ସଦା ଆମେ ହସହସ ।
ଭାରତ ଭୂଇଁ ର ସାଗର ଜଙ୍ଗଲ
ସୁନ୍ଦର ସେ କେଡ଼େ ଭଲ,
ନଦୀ କ୍ଷେତ ବାଡ଼ି ବଡ଼ କମନୀୟ
ମନଲୋଭା ତାର ଫୁଲ ।
ଏଇ ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ ରେ ରହିଛି
କେତେ ଯେ ସହର ଗାଆଁ,
ଦେବତା ଓ ସାଧୁ ସନ୍ଥଙ୍କ ର ସ୍ଥାନ
ରଖି ଯାଇଛନ୍ତି ନାଆଁ ।
ଯୋଉଠି ଥାଉ ବା ଯୁଆଡ଼କୁ ଯାଉ
ଭାବୁ ଭାରତର କଥା,
ଏଇ ମାତୃଭୂମି ଭାରତ ପଦରେ
ନୁଆଇଁ ଦେବାତ ମଥା ।
ଏଇ ମା` ମାଟିରେ ଖେଳିଛେ,ବଢିଛେ
ଭୁଲି ବାନି ତାର ଦାନ,
ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏ ଗାଇ ଚାଲୁଥିବା
ମାଆ ମାଟି ଯଶ ଗାନ ।

∎

ସମ୍ପାଦକ, ମଧୁମାଳତୀ
ଗାନ୍ଧୀ ମାର୍ଗ, ଅନୁଗୋଳ
ମୋ-୯୯୩୮୧୩୩୫୫୯